Kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła w Michalczach

zobacz na mapie

Michalcze

Pierwsza wzmianka o wsi Michalcze (ukr. Михальче) pojawia się 02 września 1439 roku w związku z ufundowaniem przez Michała Mużyło Buczackiego kościoła parafialnego pw. św. Michała Archanioła, św. Stanisława i św. Katarzyny. W tym samym czasie wieś otrzymała także status miasta.

W archiwach zachowała się również krótka informacja na temat kościoła pochodząca z 1615 roku – w spisie świątyń spustoszonych parafia widnieje jako ta, która zachowała swoje wyposażenie.

Około roku 1715 w Michalczach został wybudowany nowy kościół; część z ołtarzem była konstrukcją drewnianą, ściany zostały wykonane z gliny zmieszanej ze słomą, a dach kryty gontem. Taka konstrukcja kościoła może sugerować, iż była to budowla tymczasowa, prowizoryczna.

Okoliczności budowy, a także czas powstania nowej świątyni, która została wzniesiona w zupełnie innym miejscu wsi, nie są znane. Według protokołu wizytacji pochodzącego z roku 1721, budowę rozpoczęto z inicjatywy Jana Skarbka. Konsekracja kościoła pw. św. Michała Archanioła odbyła się w 1776 roku, podczas wizytacji arcybiskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego w Michalczach. Kościół imponował przede wszystkim liczbą ołtarzy – we wnętrzu było ich aż pięć.

W lipcu 1916 roku świątynia została mocno zniszczona, a prace mające na celu odbudowę kościoła prowadzone były aż do roku 1925. Parafia pw. św. Michała Archanioła została zamknięta około 1944 roku, krótko potem zostało zniszczone całe jego wyposażenie. W roku 1951 budynek kościoła został zamieniony na magazyn kołchozowy, a od roku 1968 pełnił on funkcję warsztatu.

Obecnie świątynia jest opuszczona. 

Kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła w Chocimierzu

zobacz na mapie

Najstarsza wzmianka o miejscowości Chocimierz (ukr. Хотимир) pochodzi z 1399 roku. Samodzielna parafia w Chocimierzu powstała już w XV wieku, ale w historii kościelnej jako data powstania zapisał się rok 1602, kiedy to nadano parafii akt erekcyjny.

O pierwszym kościele we wsi wiadomo jedynie, że był drewniany i, że zawalił się pod koniec XVI wieku. Nową świątynię wzniesiono w roku 1598. Została ona splądrowana i spalona niecałe sto lat później. Z protokołu wizytacyjnego z 1721 roku wynika, że odbudowany po pożarze kościół za swoich patronów obrał Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich Świętych. W kościele znajdowały się 3 ołtarze. Nowy, częściowo zachowany do dzisiaj, kościół wybudowano w 1815 roku, a po pięciu latach odbyło się jego uroczyste poświęcenie. Konsekracja świątyni miała miejsce 4 czerwca 1883 roku.

W czasie pierwszej wojny światowej kościół ponownie spłonął, a mieszkańcy odbudowali go dopiero w roku 1925. Także druga wojna światowa nie była łaskawa dla świątyni – uległa ona znacznym zniszczeniom, a w roku 1944 została w dużym stopniu rozebrana przez Niemców. Materiał z rozbiórki wykorzystano do budowy umocnień wojennych. Od lat 50 XX wieku kościół pełnił funkcję magazynu kołchozowego, a od 1965 roku składowano w nim nawozy sztuczne.

Obecnie kościół w Chocimierzu jest w stanie ruiny; brakuje elementów fasady, sklepienia, dachu oraz wyposażenia. 

Zapomniany cmentarz w Medusze

Fotografie prezentują pozostałości po starym, zaniedbanym i opuszczonym cmentarzu katolickim we wsi Meducha

Kościół parafialny pw. Matki Bożej Różańcowej w Medusze

kościół w Medusze

W zapisach archiwalnych wieś Meducha ( ukr. Медуха) występuje już na początku XV wieku. W roku 1464 arcybiskup Grzegorz z Sanoka – metropolita lwowski nabył część wsi. W latach późniejszych arcybiskupi z Lwowa nabyli całą wieś, która pozostawała w ich rękach aż do XX wieku.

Meducha

Pierwotnie Meducha terytorialnie należała do rzymskokatolickiej parafii w Kąkolnikach. Już w 1794 roku planowano utworzenie tu samodzielnej parafii, jednakże dopiero w 1918 roku powstała tu samodzielna ekspozytura parafialna, a w 1925 roku samodzielna parafia w ramach dekanatu kąkolnickiego.

Pierwsza parafia w Medusze została ufundowana przez miejscową szlachtę zagrodową a swoje święcenia otrzymała w roku 1870. Dzięki pomocy arcybiskupa Józefa Bilczewskiego oraz zaangażowaniu parafian, w latach 1912 – 1913 wybudowano nowy kościół. Część malowideł zdobiących nową świątynię dotrwała do dnia dzisiejszego.

Kościół w Medusze zamknięto w roku 1945 (po wyjeździe ks. Józefa Zawory) i zamieniono na spichlerz. Obecnie jest opuszczony, w stanie ruiny i zmierza ku nieodwracalnej zagładzie. 

wnętrze kościoła

lokalizacja na mapie